Tekenen is voor mij: muziek maken op het platte witte vlak. Ik houd ervan, het wit tot klinken te brengen, met zorgvuldig geplaatste vlakken, lijnen, structuren…
Minimal music op papier… Ik kan mijn tekeningen horen terwijl ze ontstaan.

…De tekeningen ‘GEZICHTEN’ zijn een selectie uit een alsmaar groeiende reeks schetsen.
Ik kijk naar het gezicht, niet als naar een plaatje, maar als naar een gebeurtenis, een avontuur.
Er zijn in een gezicht allerlei zone’s waar wat gebeurt. Er is een zone voor kijken, een voor horen. Een waar gesproken of gegeten wordt, een waar het ruiken of het nieuwsgierig zijn plaats vindt, waar het denken of het voelen heerst. Er is een ‘binnenzone’en een ‘buitenzone’, enzovoort.
Wat er in die zone’s (afzonderlijk en samen) gebeurt of niet gebeurt, daar gaat het mij om.
Daarmee probeer ik persoonlijkheden als verhalen te creëren, met alle tekenkundige effecten die er maar zijn.

Ieder gezicht dat ontstaat, wordt eerst ‘gevoeld’ door mijn eigen gezicht. Ik kijk niet zozeer met mijn ogen, maar met mijn hele gezicht. Dat is een soort inleven dat ikzelf gadesla. Zo zou ik ook willen dat er door anderen naar gekeken wordt.