Gesprekken met Stenen

Performance ‘Gesprekken met Stenen’. Tijdens het symposium ‘Kunst, wetenschap en innerlijke vrijheid’, Natuurhistorisch Museum Naturalis te leiden. 16 april 2005

[highslide](Gesprekken met Stenen;Text bij Gesprekken met Stenen;450;600)Gesprekken met stenen
in blauw licht:
(ingekorte versie van gedicht van Wislawa Szymborska)
Ik klop op de deur van een steen.
“Ik ben het, doe open.
Ik wil bij jou naar binnen gaan,
Overal bij je rond kijken”.
“Ga weg,
ik ben hermetisch gesloten.
Zelfs aan stukken geslagen
zullen we hermetisch gesloten blijven.
Zelfs fijn gewreven tot zand
zullen we niemand binnenlaten”.
“Ik klop op de deur van de steen.
Ik ben het, doe open.
Ik heb me voorgenomen door je paleis te wandelen
en daarna nog blad en waterdruppel te bezoeken.
Ik heb voor die dingen niet veel tijd.
Mijn sterfelijkheid hoort je te ontroeren”.
“Ik ben van steen,
en moet noodzakelijkerwijs mijn ernst bewaren.
Je kunt me leren kennen, maar ervaren nooit.
Mijn hele oppervlak keer ik jou toe,
mijn hele binnenste wend ik van je af”.
“Ik klop op de deur van de steen.
Ik ben het, doe open.
Ik zoek in jou geen toevlucht voor altijd.
Ik heb zelf ook een huis”.
“Je komt er niet in.
Je mist het zintuig van de deelname.
En er is niets dat dat vervangen kan.
Zelfs een tot alziendheid aangescherpte blik
baat je niets zonder het zintuig van de deelname.
Je komt er niet in…. Je hebt er nauwelijks een idee van,
bezit nauwelijks zijn kiem, de verbeelding”.
Ik klop op de deur van de steen.
“Ik ben het, doe open.
Ik kan niet tweeduizend eeuwen wachten
voor ik in jouw huis mag komen”.
“Als je me niet gelooft,
vraag het dan het blad, je zult hetzelfde horen.
Vraag het de waterdruppel, zijn antwoord luidt net zo.
Vraag het tenslotte een haar op je eigen hoofd.
Een lach zwelt in mij aan, een reusachtige lach,
Maar ik weet niet hoe ik hem lachen moet”.
Ik klop op de deur van de steen.
“Ik ben het, doe open”.
“Ik heb geen deur”.
in oranje licht:
Ik klop op de deur van een steen……
Ben onmiddellijk binnen, kom er niet meer van los…
zijn vorm geeft steeds mee met wat ik doe…..
“Ik varlang naar de deur naar buiten”.
“Ik heb geen deur”.[/highslide]